Rosa, 87 jaar, vluchtte samen met haar gezin
"De Duitsers doorzochten de hele kerk, behalve die ene biechtstoel waar mijn vader zich verstopte"
“Toen de oorlog begon op, was ik 10 jaar en de oudste van zes kinderen. We woonden in Sint-Gillis-bij-Dendermonde. Ik herinner me nog dat er vliegtuigen over ons huis vlogen. We moesten ons met z’n allen in de schuilplaats of de abri verstoppen. Dat was een put bedekt met oude takken, een zeil en camouflagenetten."
"Mijn vader wilde vluchten naar Frankrijk, dus maakte mijn moeder voor ieder kind een rugzak klaar. Maar eigenlijk was ze niet akkoord met zijn besluit. De volgende nacht wekte vader ons om drie uur. Met een fiets en een kindervoiture, begonnen we aan onze tocht. Ik vervoerde mijn tweejarige zus achterop de fiets. We wandelden langs allerlei smalle veldwegels. Rond de middag kwamen we aan in Wetteren, waar de nicht van mijn vader woonde. We mochten er onze boterhammen opeten, maar moesten niet veel later alweer vertrekken. Er was geen plaats voor ons."
"We zetten onze tocht verder naar Merelbeke waar de broer van mijn vader woonde. Hij was onderpastoor. Toen we bij zijn pastorij arriveerden, kwamen er vliegtuigen aangevlogen. Mijn vader riep dat we dekking moesten zoeken onder een poort. In alle haast was ik mijn zus vergeten. Na het bombardement liepen we verontrustend naar buiten. Mijn zus was als bij wonder ongedeerd."
"Helaas had ook de pastoor niet voldoende plaats om ons hele gezin te slapen te leggen. Zelfs niet voor één nachtje. Uiteindelijk gingen we in een leegstaand huis slapen. De volgende ochtend zetten we onze tocht verder richting Olsene.
Daar konden we samen met een ander gezin terecht in de achterbouw van de regionale pastorie. Op de radio hoorden we dat de grens met Frankrijk afgesloten was. Onze plannen vielen in het water. We zaten vast in Olsene. Dat was verschrikkelijk."
"Elke dag deden we een uitstapje naar de kerk. Dat moest van mijn moeder, want volgens haar kon er dan niks gebeuren. Maar op een dag kwamen de Duitsers toch de kerk binnen. Ze stelden ons allerlei vragen in het Duits. De pastoor waarschuwde mijn vader: ‘Ze zijn u aan het
zoeken. Zet u in de biechtstoel en blijf daar zitten.’ Hij had gelijk. De militairen doorzochten de hele kerk, behalve die ene biechtstoel."
"Op een avond, toen we ongeveer acht dagen in de pastorie verbleven, ging de waarschuwingssirene af. We vluchtten samen met het andere gezin naar de schuilkelder. We konden het bombardement duidelijk horen vanuit de kelder. De ingang was zelfs ingestort. Het ging allemaal zo snel waardoor mijn moeder geen eten kon meenemen voor mijn jongste zus. Mijn vader klopte een fles wijn kapot en gaf het jongste kind te drinken. Ook wij krijgen allemaal een slokje."
​
"Uiteindelijk konden we onszelf de volgende dag bevrijden. Mijn vader tilde ons op en gaf ons van arm tot arm door. Tot het veilig was, want er lagen overal granaten. Ik heb toen veel lijken gezien."
"Na een tocht van veertien dagen kwamen we eindelijk thuis. Maar de oorlog was nog lang niet gedaan. Er was nog steeds veel ellende. We hebben eigenlijk geen kindertijd gehad."
"In het nieuws zie je tegenwoordig veel over vluchtelingen, dan denk ik altijd terug aan toen ik zelf vluchteling was en werd afgewezen op een boerderij. Dat zijn toch niet allemaal mensen met slechte bedoelingen? En waarom die oorlogen? Ik wil geen oorlog meer meemaken zoals toen. Maar als er nu één zou uitbreken, sterven we allemaal meteen door de atoombommen. Dat vind ik beter dan de eeuwige schrik en het afzien in de Tweede Wereldoorlog.”
"Aangezien we niet meer naar Frankrijk konden, keerden we weer huiswaarts. In Bottelare overnachtten we in een klooster. We zijn daar een dag gebleven en kregen er goed te eten. We mochten zelfs in bad."
​
"Via Bottelare gingen we verder naar Oudegem. Daar botsten we op Duitsers die ons een appelsien gaven. Vader waarschuwde ons: ‘Neem de appelsien aan, maar bijt er alsjeblieft niet in.’ Hij was bang dat de appelsienen vergiftigd waren. Zodra we uit het zicht van de Duitsers waren, gooiden we de appelsienen weer weg."
Druk op 'Start Exploring' als je Rosa's weg op de kaart wil bekijken.