Verhalen uit de
Tweede Wereldoorlog

De concentratiekampen in Frankrijk

 

Na de inval van de Duitsers in mei 1940 nam de Belgische overheid maatregelen. Ze hield preventief burgers aan die sympathie toonden voor de bezetter. De overheid spitste zich toe op aanhangers van bepaalde politieke partijen die de bezetting toejuichten. Honderden VNV’ers, Rexisten, Verdinaso’s en communisten werden in hechtenis genomen. Maar ook mensen met de Duitse nationaliteit werden intussen aangehouden. Het waren vaak Joden die bij hun vlucht de grens hadden overgestoken. Door het razendsnelle proces waren onschuldige aanhoudingen niet langer onvermijdbaar.

 

Naarmate de bezetting vorderde,  dreigden ook de Belgische gevangenissen in Duitse handen  te vallen. Om die reden bracht men alle arrestanten naar kampen in Frankrijk. De levensomstandigheden waren er niet optimaal, waardoor ze vergelijkbaar zijn met de concentratiekampen van de Duitsers. Eén verschil: in Frankrijk is er nooit sprake geweest van massale sterfte, al durfden militairen soms eens over de schreef gaan. Zij die geld hadden, mochten zich gelukkig prijzen. Wie de Franse bewakers wat centen toestak, wandelde dezelfde avond nog buiten.